W pobożnym wędrowaniu do częstochowskiego sanktuarium nie przeszkodziły pątnikom ani zabory, ani okupacja hitlerowska, ani nawet rządzący w Polsce komuniści. Pisze o tym Katarzyna Żyszkiewicz
Zabory, powstania, wojny, okupacja, komunizm - nic nie zmusiło polskich pielgrzymów do przerwania tradycji wędrowania w sierpniu na Jasną Górę, mimo niejednokrotnie dramatycznych wydarzeń. W 1792 roku na odcinku trasy z Woli Mokrzeskiej do Krasic wojska zaborcze wymordowały wszystkich uczestników warszawskiej pielgrzymki na Jasną Górę. W miejscu tym do dziś pątnicy zatrzymują się przy zbiorowej mogile ofiar. także podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej do Częstochowy wyruszały pielgrzymki, choć miały nieoficjalny charakter.
Szczególnie obfite w problemy były pielgrzymki w czasie komunizmu. Oprócz ogromnego wysiłku organizatorów i osób pomagających na trasie np. poprzez poczęstunek i nocleg, towarzyszył temu również ogromny wysiłek Służby Bezpieczeństwa. W czasie pierwszej pielgrzymki z Torunia w 1979 r., obawiano się, że milicja zablokuje most na Wiśle, dlatego jako pierwszy szedł ks. bp Bernard Czapliński. Służby bezpieczeństwa oprócz zastraszeń i szykan, za wszelką cenę próbowały skompromitować pielgrzymów. Ks. prał. Stanisław Kardasz – pierwszy kierownik pielgrzymki z Torunia - wspomina: „Pracownicy Służby Bezpieczeństwa byli oddelegowani do udziału w pielgrzymce. Nie tylko nagrywali oni kazania, ale również realizowali swoje prowokacje. Np. próbowali dezorganizować łączność, transport, zaopatrzenie. Uszkadzali samochody, kradli lub niszczyli tuby nagłaśniające, namioty, zanieczyszczali żywność i miejsca postojów. Podrzucali materiały pornograficzne, środki antykoncepcyjne i opakowania po narkotykach. Ubrani w strój pielgrzymi, ze wszystkimi znaczkami uczestników pielgrzymki, pili alkohol w barach, by wśród miejscowej ludności zepsuć opinię pielgrzymom”.
Już Budda dał swoim wyznawcom cztery święte miejsca: Lumbini, Sarnath, Bodhgaya i Kushinagar. Tę formę wyrażania religijności znano również w kulturach starożytnego Egiptu, Grecji czy Rzymu. W religii muzułmańskiej pielgrzymowanie ma nawet charakter obowiązkowy. Hadż, wędrówkę do Mekki, miejsca urodzenia Mahometa, każdy muzułmanin powinien odbyć przynajmniej raz w życiu (zob. galerię pielgrzymi do Mekki >>). Religia chrześcijańska tradycję pielgrzymowania przejęła od żydów. Pierwowzorem pątnika jest Abraham, który wyruszył z Ur do wskazanej mu przez Boga ziemi obiecanej. Stary Testament opisuje także 40-dniową wędrówkę Izraelitów po wyjściu z niewoli egipskiej. Wśród wielu świętych miejsc, do których udawali się żydzi, najważniejszym była Jerozolima. Podobnie jak w przypadku hadżu pielgrzymka ta także była obowiązkowa dla wszystkich dorosłych Izraelitów płci męskiej, w którą za życia wyruszył także Jezus Chrystus. W chrześcijańskiej tradycji pielgrzymkowej, sięgającej I wieku, Jerozolima również jest miejscem bardzo ważnym, choć mniejsze znaczenie mają już zwyczaje starotestamentowe. W II wieku z powodu rzymskich represji wędrówki do Ziemi Świętej ustały, by powrócić znów w IV stuleciu, po uznaniu przez cesarza Teodozjusza religii chrześcijańskiej za państwową.
W pierwszych trzech wiekach pielgrzymowanie nie stanowiło jednak kultycznego wyrazu chrześcijaństwa, ponieważ z obawy przed skażeniem praktykami hebrajskimi i pogańskimi Kościół odnosił się do nich z pewną rezerwą. Jednakże w tym właśnie okresie narodził się zwyczaj wędrówek do grobów męczenników Piotra i Pawła w Rzymie czy św. Marcina z Tours w Galii. Ruch pielgrzymkowy bardzo silnie rozwinął się w średniowieczu, głównie między XI a XIII w., czego powodem było podporządkowanie ludzkiego życia religii.
Właśnie z myślą o średniowieczu Goethe napisał: "Europa zrodziła się w pielgrzymce, a jej ojczystym językiem jest chrześcijaństwo".
Obecnie, choć nie w takim stopniu jak średniowieczne, podróże do miejsc świętych są nadal zjawiskiem powszechnym. Mimo sekularyzujących tendencji zaobserwować można gwałtowny rozwój migracji pielgrzymkowych. Szacuje się, że w pielgrzymkach uczestniczy obecnie około kilkuset milionów osób rocznie, z czego blisko 200 milionów to chrześcijanie. Dla porównania pielgrzymi muzułmańscy stanowią 25 proc. ogółu (ponad 10 milionów), z czego ok. 5 milionów przyciąga Mekka. Do najważniejszych chrześcijańskich ośrodków kultu należą m.in. Rzym i Guadalupe (każde po 12 milionów osób), San Giovanni Rotondo (7 milionów), Lourdes (6 milionów), Fatima (5 milionów), Santiago de Compostela (ponad 200 tysięcy) oraz Jasna Góra, religijna stolica Polski.
Źródło:
Katarzyna Żyszkiewicz
http://www.gazetakrakowska.pl/artykul/438103,jasna-gora-przyciaga-jak-magnes-polak-katolik-musi-tam-w,4,id,t,sa.html A na koniec o wędrowaniu - piosenka "Moje Wędrowanie"
