Ci górale to bardzo gościnni ludzie. Poprzedniej nocy byliśmy u rodziny z Krauszowa. Pani gospodyni i jej córka powiedziały nam m. in. jak się wyrabia oscypki. Mieliśmy też okazję skosztować rodzimych wyrobów. Prowiant, który przygotowała nam na drogę pani gospodyni, starczy nam chyba aż do Lewoczy.
Podczas gdy ja wieczorem po apelu uległem zmęczeniu, Wojtek wytrwale pisał relacje z dni poprzednich.
Rano znowu nie chciało nam się wstać. A obecność w pełnym rynsztunku na mszy o 6:00 powoduje, że odczuwamy pewną monotonię (nie chodzi oczywiście o samą liturgię, ale raczej pewien odgórnie ustalony plan dnia).
Śledząc przebieg trasy w ciągu ostatnich dni, stwierdzamy, że wyjście każdego dnia mogłoby się odbywać z półtoragodzinnym poślizgiem. Tym bardziej, że nie pierwszy już raz zdarzyło się, że na przerwę obiadową przychodzimy za